Cando non tes ganiñas de nada,cando tes o día tonto,cando che dan ganas de tirar todo pola ventá incluindote a ti mesma, ahi esta el e o recordo de todos os momentos vividos ao seu carón,os mais bonitos e maravillosos, para facer que deixes de chorar,ou ao mellor facer que chores mais,pero de alegría e é entón cando te percatas que tes que seguir adiante e loitar por vivir cada segundo ao seu lado.Que tes que loitar por ter a felicidade mais grande,o sentimento mais bonito,por conservar o mellor tesouro, o rapaz mais perfecto do universo.
Eu sei que son unha rapaza moi forte,pero ao mesmo tempo moi sensible,e quizais unha rapaza a que as cousas afectanlle mais do que deverian, e en parte gustariame poder cambialo,poder sorir ainda que o mundo se me veña encima,pero non podo,e dentro do malo,ser asi,non é das peores cousas,pero a verdade é que lle teño algo de medo, e isto non o digo por dicir,non, o digo porque as veces sei que cometo erros e él sempre ten que aguantalos, e intentar solucionalos,ao mesmo tempo de facer que me sinta mellor.
Él sacame o soriso sempre,dame todo o seu amor e faime sentir coma unha raiña; el sabe darme as apertas mais tenras, os bicos mais dulces e as caricias mais suaves,só él.Él é o unico que sabe darme as boas noites e facer que teña os soños mais intensos e deliciosos,e quee me desperte con ganas de volvelo a escoitar,de leer a sua mensaxe ou escoitar a súa voz de vos días, e asi dia a día conseguir que o tempo sen velo se me faga mais curto.
Cada vez que o escoito,que o vexo,cada veez que o sinto preto de min, é como se estivese nunha nube,na mais esponxosa.. sintome realmente ben,protexida e afortunada.
Un dos meus maiores soños sería abrazalo e non soltalo nin un só segundo ; pero..como un soño tan sinxelo pode ser ao mesmo tempo tan complicado..? tamén encantariame poder parar o tempo cando él me bica e permanecer asi ata que desaparecese o mundo,ata que os nosos corazons deixasen de latir ou ata que me volvese a bicar apaixonadamente.
Él é todo o que me preocupa,todoo o que necesito,é parte de min e non o esquezo nin un só segundo.É o unico que sabe o que me gusta e o que non,ao que lle conto todos os meus problemas e as miñas maiores alegrías,é o unico co que pecharia os ollos no momento mais perigooso con toda seguriidade,sabendo que cando os abra,el seguirá ahi,e eu siga igual que cando os pechei.
Él é a única persona que sinte o meu corazón a cada instante. ♥
Eu sei que son unha rapaza moi forte,pero ao mesmo tempo moi sensible,e quizais unha rapaza a que as cousas afectanlle mais do que deverian, e en parte gustariame poder cambialo,poder sorir ainda que o mundo se me veña encima,pero non podo,e dentro do malo,ser asi,non é das peores cousas,pero a verdade é que lle teño algo de medo, e isto non o digo por dicir,non, o digo porque as veces sei que cometo erros e él sempre ten que aguantalos, e intentar solucionalos,ao mesmo tempo de facer que me sinta mellor.
Él sacame o soriso sempre,dame todo o seu amor e faime sentir coma unha raiña; el sabe darme as apertas mais tenras, os bicos mais dulces e as caricias mais suaves,só él.Él é o unico que sabe darme as boas noites e facer que teña os soños mais intensos e deliciosos,e quee me desperte con ganas de volvelo a escoitar,de leer a sua mensaxe ou escoitar a súa voz de vos días, e asi dia a día conseguir que o tempo sen velo se me faga mais curto.
Cada vez que o escoito,que o vexo,cada veez que o sinto preto de min, é como se estivese nunha nube,na mais esponxosa.. sintome realmente ben,protexida e afortunada.
Un dos meus maiores soños sería abrazalo e non soltalo nin un só segundo ; pero..como un soño tan sinxelo pode ser ao mesmo tempo tan complicado..? tamén encantariame poder parar o tempo cando él me bica e permanecer asi ata que desaparecese o mundo,ata que os nosos corazons deixasen de latir ou ata que me volvese a bicar apaixonadamente.
Él é todo o que me preocupa,todoo o que necesito,é parte de min e non o esquezo nin un só segundo.É o unico que sabe o que me gusta e o que non,ao que lle conto todos os meus problemas e as miñas maiores alegrías,é o unico co que pecharia os ollos no momento mais perigooso con toda seguriidade,sabendo que cando os abra,el seguirá ahi,e eu siga igual que cando os pechei.
No hay comentarios:
Publicar un comentario